Na przestrzeni ostatnich lat Jakubskie Przedmieście w Toruniu przeszło znaczną transformację. Najbardziej zauważalnym aspektem tej zmiany jest wzrost liczby budynków mieszkalnych. Portal Turystyczny dedykowany temu miastu, dostarcza informacji na temat historii tego obszaru.
Nazwa Jakubskiego Przedmieścia pochodzi od parafii oraz gotyckiego kościoła św. Jakuba, które znajdują się na tym terenie. Okolicę tę wydzielono z nowomiejskiego Przedmieścia św. Katarzyny w drugiej połowie XVII wieku. Wtedy to Przedmieście św. Katarzyny przylegało do wschodniej strony Nowego Miasta.
Według danych zawartych na portalu, niegdyś teren ten nie był gęsto zabudowany. Wzdłuż drogi prowadzącej na wschód od Bramy św. Jakuba znajdowały się ogrody, które uważano za jedne z najpiękniejszych w Toruniu. Między nimi ulokowane były letnie domy oraz wille toruńskich patrycjuszów. W pobliżu Bramy można było również znaleźć składy drewna i rzeczną stocznię.
W XVI wieku przed Bramą św. Jakuba powstały składy soli. Na początku XIX wieku, podczas panowania Napoleona, Przedmieście zostało zniszczone przez wojny napoleońskie, a następnie zbudowane przez wojsko pruskie umocnienia forteczne. Z tamtego okresu pochodzi Fort św. Jakuba.
Jak informuje Toruński Portal Turystyczny, w XIX wieku powstało tak zwane Nowe Przedmieście Jakubskie. Znajduje się ono pomiędzy ulicami Pułaskiego i Targową i charakteryzuje się zabudową robotniczą, głównie zwaną „pruski mur”. Po opracowaniu planu zabudowy dzielnicy w 1885 roku, utworzono tam dużą Rzeźnię Miejską.